«همت مضاعف، یعنی همت برای رسیدن به قله و این هدف نیز با حرف و تمجید به دست نمی‌آید، بلکه نیازمند ورود حقیقی به میدان کار و ابتکار است»؛ این جمله بخشی از سخنان رهبر انقلاب در دیدار چند روز پیش جامعه کارگران با ایشان است؛ جمله ای که به خوبی استراتژی تحقق شعار «همت مضاعف، کار مضاعف» را مشخص می‌کند.

به گزارش «تابناک»، در حالی که رهبر انقلاب در دیدار چند روز پیش کارگران با ایشان با بیان جمله بالا به خوبی ترسیم نمودند که تحقق شعار امسال، نیازمند ورود حقیقی و مبتکرانه به میدان کار و تلاش است و این مهم با سخن و تمجید میسر نخواهد شد، متأسفانه از نخستین روزهای سال جدید، شاهد برگزاری همایش‌ها، سمینارها و نشست‌هایی با موضوع «همت مضاعف، کار مضاعف» هستیم؛ موضوعی که هرچند تازگی ندارد، استمرارش آفتی است که تنها به هدر دادن بیت‌المال منجر خواهد شد.

بنا بر این گزارش، با توجه به اینکه برگزاری همایش، نشست یا سمینار در سطح شهرهای کوچک و متوسط تا کلان شهرها و در ابعاد منطقه‌ای و ملی تا بین‌المللی به فراخور مخاطبان و میزان تبلیغات و... از دست‌کم چند میلیون تومان تا حداکثر چند صد میلیون تومان هزینه ایجاد می‌کند، می‌توان دریافت که مثلا در سال «اصلاح الگوی مصرف»، اگر دست‌کم صد همایش و فراخوان مقاله و سمینار و نشست و .. برگزار شده باشد، چندین میلیارد تومان هزینه بابت چنین رویدادهایی می‌شود که تجربه ثابت کرده است پس از پایان روز برگزاری، این که در آن مراسم چه گفته شد و آنچه گفته شد، چه تأثیری باید در بهبود فرایندها داشته باشد، به بوته فراموشی سپرده می‌شود.

اما جالبتر اینکه وقتی رهبر انقلاب آشکارا تحقق «همت مضاعف، کار مضاعف» را با سخن و تمجید میسر ندانسته و راه دستیابی به آن را ورود حقیقی به میدان کار و ابتکار بر می‌شمارد، اکنون ـ که تنها چهل روز از آغاز سال 89 می‌گذرد ـ بیش از بیست همایش و نشست با موضوع یاد شده از سطح شهرستان‌ها تا سطح ملی برگزار شده است. بواقع، آیا فرایند معیوب پیگیری شعارها و برنامه‌های ملی در نظام از راه برگزاری همایش و سمینار و امثالهم پایانی نخواهد داشت؟

اصولا موضوعی به این روشنی، چه نیازی به همایش و سمینار دارد؟ مگر غیر از این است که باید با ایجاد انگیزه، بها دادن به تولید، جلوگیری از ورود بی‌رویه محصولاتی که بازار و کسب و کار را در کشورمان به ورطه سقوط می‌برد، در پی «ورود حقیقی به میدان کار و ابتکار» باشیم تا «همت مضاعف برای رسیدن به قله» معنا پیدا کند؟

مگر «همت مضاعف، کار مضاعف» غیر از این است که امکان رقابت جوانان این مرز و بوم را برای ورود راحت‌تر به عرصه رقابت با دیگرانی که در بازار کسب و کار با داشتن رانت‌های سیاسی و اقتصادی فعالند، فراهم سازیم؟ به نظر نمی‌رسد، این شعار غیر از این باشد که شرایطی فراهم سازیم تا ارزش کار و اثرگذاری آن در اقتصاد ملی، بهتر لمس شود که نتیجه‌اش جزم شدن عزم‌هایی است که در بسیاری از مواقع به سبب ناآگاهی از اهمیت کارشان تلاش لازم را ندارند؟

«همت مضاعف، کار مضاعف»، جز این نیست که بازار را چنان تنظیم کنیم که کشاورز وقت کاشت و داشت محصولش غم برداشت نداشته باشد و از فروش مناسبش مطمئن باشد و چیزی غیر از این نیست که تلاش کنیم تا رونق به صنایع کوچک و بزرگی که با هجوم کالاهای بی کیفتی کشورهایی چون چین از رونق افتاده اند به آنها برگردد.

به یقین، لازمه تحقق «همت مضاعف، کار مضاعف»، برگزاری همایش‌های کلیشه‌ای نیست، بلکه لازمه‌اش فراهم ساختن فضایی است که کارگر و کارمند با دیدن نظام شایسته سالاری و سلامت اداری و اقتصادی و همچنین داشتن امنیت شغلی، با شور و شعف به انجام بهتر کارش بیندیشد.

جدای از اینکه برگزاری ده‌ها همایش از سطح محله و شهر گرفته تا شهرستانی و استانی و ملی هزینه‌های چند میلیاردی بی‌فایده‌ای بر بیت‌المال بار خواهد کرد، سبب خواهد شد تا مدیران و مسئولان با برگزاری یک یا چند همایش و سمینار، دیگر گمان کنند رسالت خود را برای عمل به شعار سال به انجام رسانده‌اند.

اکنون کافی است با جستجویی ساده در فضای مجازی، تنوع و تکثر همایش‌ها و سمینارهایی را که با نام «همت مضاعف، کار مضاعف» برگزار شده یا در حال برگزاری است، ببینید و محاسبه کنید با این روند تا پایان سال چند ده همایش دیگر با چند صد میلیون و یا چندین میلیارد تومان بودجه از بیت‌المال برگزار خواهد شد.
جالب اینکه با جستجوی «اصلاح الگوی مصرف»، می‌توانید به چند صد یافته برسید از همایش اصلاح الگوی مصرف در فلان دهستان یا همایش بین‌المللی و جالبتر آن که همه برنامه‌ها نیز از سوی نهادهای دولتی برگزار شده و کمتر نشانی از نهادهای خصوصی یا گروه‌های مردمی دیده می‌شود؛ اما دریغ از اینکه گزارشی ببینید که به صورت واقعی و استانداردسازی شده و نه شعاری، از میزان اثرگذاری چنین همایش‌هایی در «اصلاح الگوی مصرف» (شعار سال پیش کشور) سخن گفته شده باشد.

البته برگزاری همایش و سمینار برای به اشتراک گذاردن تجربه‌ها و یا تبادل دستاوردهای جدید، امر نکویی است که به نظر نمی‌رسد درباره موضوعی که به اندازه کافی روشن است، کاربردی داشته باشد، بلکه باید در پایان سال آن هم نه در قالب همایش و سمینار، بلکه با بهره‌گیری از رسانه‌های جمعی، به ویژه صدا و سیما، با ارایه گزارشی از رشد شاخص‌ها در راه تحقق شعار سال، مردم را از نتایج آن آگاه ساخت.

با این اوصاف، به نظر می‌رسد باید تغییر نگرشی جدی در نحوه محقق ساختن شعارهای سال صورت پذیرد و دولت و مجموعه نهادهای حاکمیتی، به جد با برگزاری همایش‌های بی‌اثر و یا کم اثر، اما در مجموع پرهزینه جلوگیری کنند.