عصر ايران :
روز گذشته ، این خبر بر روی خروجی سایت ها و خبرگزاری ها قرار گرفت و به سرعت در فضای اینترنت منتشر شد ؛ امروز هم روزنامه های متعددی به آن پرداخته اند.

خبر این بود:

« با تشکیل جلسه رسیدگی به اتهامات حسین شریعتمداری ، مدیر مسوول روزنامه کیهان:

1-هيئت منصفه مطبوعات در مورد شكايت شيرين عبادي موضوع افترا به شاكي، به اتفاق آرا متهم را مجرم ندانست.

2-در مورد شكايت شيرين عبادي موضوع انتشار مطالب خلاف واقع، هيئت منصفه مطبوعات به اتفاق آرا، متهم را مجرم ندانست.

3-در مورد شكايت شيرين عبادي موضوع اتهام توهين، هيئت منصفه مطبوعات به اتفاق آرا متهم را مجرم ندانست.

4-در مورد شكايت شادي صدر مبني بر انتشار مطالب خلاف واقع، هيئت منصفه مطبوعات به اتفاق آرا متهم را مجرم ندانست.

5-در مورد شكايت شادي صدر مبني بر توهين، هيئت منصفه مطبوعات به اتفاق آرا متهم را مجرم ندانست.

6-در مورد شكايت عمادالدين باقي هيئت منصفه مطبوعات به اتفاق آرا متهم را مجرم ندانست.

7-در مورد شكايت مرتضي هاشمي هيئت منصفه مطبوعات به اتفاق آرا متهم را مجرم ندانست.

8-در مورد شكايت ملكشاهي (مهرداد)، هيئت منصفه مطبوعات به اتفاق آرا متهم را مجرم تشخيص نداد.

9-در مورد شكايت ظفرقندي (صابري)، هيئت منصفه مطبوعات با اكثريت آرا متهم را مجرم ندانست.

10-در مورد شكايت اكبر اعلمي، هيئت منصفه مطبوعات با اكثريت آرا متهم را مجرم ندانست.

11-در مورد شكايت اسفنديار رحيم مشائي، هيئت منصفه مطبوعات با اكثريت آرا متهم را مجرم ندانست.

همچنین هیات منصفه ، مدیر مسوول روزنامه جوان را نیز تبرئه کرد و میرحسین موسوی ، شاکی این روزنامه بود.»

با انتشار این خبر ، برخی انتقادات مطرح شد که چرا روزنامه های اصولگرای کیهان و جوان تبرئه شده اند و آیا واقعاً از بین این همه شکایت و اتهام ، حتی یک مورد هم وارد نبود؟! و سپس با این سوال ها ، نتیجه گیری شد که عدالت رعایت نشده و باید اینان محکوم می شدند و از این قبیل سخنان.

اما بد نیست از زاویه دیگری به موضوع نگاه کنیم و از همین منظر رأی هیان منصفه و دادگاه را مورد بررسی قرار دهیم.

کیهان و جوان ، حداکثر کاری که کرده اند این بود که مطالبی را در نقد برخی افراد منتشر ساخته اند ؛ آنها نه سیلی به صورت کسی زده اند ، نه چاقو کشده اند و نه قتلی مرتکب شده اند ، فقط علیه چند نفر ، مطالبی را نوشته اند ؛ همین!

حال در کشوری که به قول رئیس جمهورش آزادی در حد "مطلق" است ، مگر می آیند و روزنامه نگاران را به اتهام " نوشتن" محاکمه و محکوم می کنند؟!

چرا باید مدیران مسوول دو روزنامه کشور به خاطر "نقد و نظر" محکوم می شدند و احیاناً به زندان می افتادند؟

مگر کسانی که انتظار محکومیت این دو را داشتند ، خودشان مدام دم از آزادی بیان نمی زنند و بر مخالفان آزادی مطبوعات لعن و نفرین نمی فرستند؟ پس چرا وقتی نوبت به رسانه های مخالف خودشان می رسد برای محکوم شدن رقبا ، بی تابی و بی قراری می کنند؟!

اصلاً انتقاد در ذات خود نارضایتی و شکایت دارد و طبیعتاً کسی هم که مورد نقد قرار می گیرد سعی در "ضربت متقابل" می کند و اینجاست که هیات منصفه باید به عنوان وجدان عمومی جامعه ، از رسانه حمایت کند تا آزادی مطبوعات و بیان ، قربانی شکایت این و آن نشود ، کما این که در دادگاه کیهان و جوان چنین کرد تا چراغ این دو روزنامه همچنان برافروخته بماند.(که ما نیز از این باب خوشحالیم چرا که هر رسانه ای ، نمایندگی فکری طیف هایی از مردم را عهده دار است و نباید از بین برود.)

اما در اینجا فقط چند سوال کوچک ! باقی می ماند: چرا این سعه صدر و دیدگاه باز ، درباره سایر رسانه ها صدق نکرد؟ مگر کم داشته ایم رسانه هایی که با کوچکترین اشتباهات به باد فنا رفته اند و یا همین الان پرونده هایشان به خاطر حتی "سهو"های رایج رسانه ای بین این دادسرا و آن دادگاه با صدور قرارهای مختلف سرگردان است

از این سوالات ، به اعتبار "گذشته ها گذشته" می گذریم و بر سوال اصلی متمرکز می شویم:
آیا قرار است از این این پس نیز روال محقق شده در دادگاه کیهان و جوان ادامه یابد و هیات های منصفه و محاکم قضایی ، با دیدگاه مبتنی بر "پاسداری از آزادی رسانه ها" به پرونده های مطبوعاتی رسیدگی کنند؟

کیهان جوان ، از جمله رسانه هایی هستند که تند ترین و بی پرواترین نقدها را بر مخالفان خود وارد می کنند ( که قاعده رسانه هم همین است) ؛ آیا از این پس به استناد دادگاه این دو روزنامه و سعه صدر هیات منصفه، بقیه رسانه ها نیز خواهند توانست بی دغدغه توقیف و فیلتر ، روش مشابه این دو روزنامه را در خصوص افراد و افکار مورد انتقاد خود به کار ببندند و یک گفتمان آزاد اندیشانه و گفت و گوی زنده در همه زمینه های اجتماعی ، سیاسی ، فرهنگی ، فکری و .... را در جامعه محقق سازند؟

ای کاش پاسخ هیات منصفه به این سوالات "مثبت" باشد.