رئیس نهاد کتابخانه های عمومی کشور اعلام کرد از این نهاد 3 میلیارد تومان برای تولید محتوا در سال 1389 در نظر گرفته است که اولویت برای آنان نیز تالیف است و نه ترجمه و علاوه بر این فقط 20 درصد بودجه ترجمه به ترجمه از زبان انگلیسی اختصاص می یابد.

به گزارش "تابناک"، این اظهارات که در یاداشت وی در روزنامه خبر آمده، باعث ایجاد سئوالاتی در ذهن برخی محققان و خوانندگان ایرانی شده است که چرا ترجمه از زبان انگلیسی دارای اینچنین محدودیتی است و آیا این محدودیت ترجمه از زبان انگلیسی به خاطر منازعات سیاسی است یا دلایل فنی دیگری دارد که ما از آن بی خبریم.

بنابر این گزارش باید گفت اگر مطالب به روز، مورد نیاز و معتبر علمی به زبان انگلیسی در دنیا منتشر شد و هزینه آن از سقف این 20 درصد تجاوز کرد، آیا باید از آنان گذشت و هزینه را صرف ترجمه از زبان های دیگر نمود؟

بدیهی است که امروزه زبان انگلیسی ـ درست یا غلط ـ زبان علمی دنیا است و اغلب دانشمندان، حتی دانشمندان غیر انگلیسی زبان نیز کتاب های خود را برای اینکه گستره زبان انگلیسی جهانی است به این زبان می نویسند، پس با این اوصاف نمی توان مردم را از دستیابی به تجربیات و علومی که اتفاقا اغلب آن نیز به زبان انگلیسی نوشته می شود محروم کرد.

فراموش نکنیم که روزگاری زبان لاتین، فارسی، عربی چنین وضعیتی داشته و اکنون زبان انگلیسی زبان علمی مردم جهان قرار گرفته و ملت ها را چاره ای نیست که یا بر این زبان تسلط پیدا کنند یا متون علمی نوشته شده به این زبان را به زبان خود دربیاورند تا بتوانند بر داشته های خود بیافزایند.

اگر چه می توان گفت اگر در ملتی تالیف کتاب و مقاله حول موضوعات و مسائل علمی روز دنیا گسترش یابد و سخنان قابل اعتنا نگاشته شود، مسلما نیاز این چنین ملتی به ترجمه نه تنها روز به روز کم و کم تر خواهد شد، بلکه میل روز افزونی برای یادگیری زبان آن ملت در بین جهانیان به وجود خواهد آمد.

بر این اساس اکنون زبان انگلیسی دارای چنین موقعیتی است، حال که چنین است و در بیشتر علوم، بخش زیادی از مقالات علمی به زبان انگلیسی نوشته می شود، چرا ما باید مثلا از بودجه ترجمه نهاد کتابخانه های عمومی کشور، فقط 20 درصد به زبان انگلیسی اختصاص دهیم و 80 در صد بقیه را در بین مقالات منتشر شده به سایر زبان ها جستجو کنیم؟

البته لازم به ذکر است که علوم انسانی بومی و مهندسی فرهنگی کشور، نه تنها با ممانعت از آشنایی ایرانیان با اندیشه های دیگران به دست نمی آید، بلکه در نتیجه این آشنایی است که مردمان ایران زمین و عالمان آن دست به آفرینش های علمی ـ ادبی خواهند زد و به تدریج زمینه جهانی پیدا خواهد کرد.