نويسنده: عليرضا تاجريان
يک هفته اي هست که سعيد همکلاسي ما شده است. سعيد موهاي کم پشت دارد، رنگ چهره اش تيره است و صورتش با آن گونه هاي برجسته زشت به نظر مي رسد. روز اول که وارد کلاس شد و رديف اول را براي نشستن انتخاب کرد، سحر دختر زيبارو اما پرادعاي کلاس مقابل او ايستاد و گفت: تازه وارد! افراد خاص مي توانند رديف جلو بنشيند، تو فقط جوجه اردک زشت هستي!
يک دفعه کلاس از خنده ترکيد؛ خنده بعضي ها مصنوعي بود، بعضي ها هم اغراق آميز مي خنديدند!
تازه وارد (سعيد) با نگاهي مملو از مهرباني و با اعتماد به نفس بالا در جوابش گفت: اما بر عکس من، شما بسيار زيبا و جذاب هستيد.
اين جمله موجب شد در همان روز اول، تازه وارد احترام ويژه اي در ميان همه همکلاسي ها و از جمله من پيدا کند، او با همين يک جمله نشان داد که صادق ترين و با اعتمادترين فرد کلاس هست و اجازه نشستن بر روي صندلي رديف اول را دارد.
سعيد روز دوم که وارد کلاس شد با صداي بلند سلام کرد و خود را معرفي کرد؛ جوجه اردک زشت هستم.
براي دومين بار بعد از حضور سعيد، کلاس از خنده ترکيد؛ اين بار همه خنده ها طبيعي بود، منم همرنگ جماعت شدم.
بعد از اينکه کلاس آرام شد، سعيد براي همه همکلاسي ها نام مناسبي انتخاب کرد؛ سحر را چشم عسلي، ابروکماني صدا کرد، نام من «نويسنده شب و روز» شد. بقيه همکلاسي ها هم لقب هاي برازنده گرفتند؛ خوق اخلاق ترين همکلاسي، محبوب ترين ياور استاد و ...
سعيد در انتخاب نام ها به جنبه هاي مثبت همکلاسي ها نگاه کرد بخاطر همين همه همکلاسي ها از لقبي که گرفته بودند، راضي شدند.
امروز براي اردوي آخر هفته همه همکلاسي ها مي خواستند با سعيد هم گروه شوند، شانس با من يار بود و من با تازه وارد کلاس همگروه شدم.
من به شوخي از سعيد پرسيدم: جوجه اردک زشت، رمز جذابيت سحرآميزت چيست؟
سعيد جواب داد: «براي ديدن جذابيت يک چيز ، بايد قبل از آن جذاب بود.»

نکته ها:
امام علي (ع) مي فرمايد: «دل ميلي دارد و بي ميلي، دل ها را از ناحيه ميل آن ها به دست آوريد.» ( نهج البلاغه، حکمت 193)