|
 برخی از علمای ناآگاه اهل سنت لعن بر یزید ملعون که فسق و جنایات او از جمله شهادت امام حسین و یارانش و اسارت اهل بیتش ، حمله به مدینه و قتل عام مردم آن و تجاوز به نوامیس مسلمین که به واقعه حره معروف است ، حمله به مکه و آتش زدن کعبه و فسادهای اخلاقی او که شهره عام خاص بوده را مجاز نمیدانند و معتقدند لعن بر انسان فقط مخصوص خداست و بنده حق ندارد بنده دیگری را لعنت کند حتی اگر آن ملعون کسی چون شمر و یزید باشد !!!!! و برخی دیگر که ناآگاهی آنها دیگر ناآگاهی و سطحی نگری نیست بلکه به درجه حماقت و کوردلی رسیده است معتقدند یزید امیرالمومنین و خلیفه وقت بوده است و امام حسین حق نداشته بر علیه خلیفه بشورد و قیام کند پس خلیفه حکم شرعی داده که فرد مخالف را بکشند و قتل حسین به حق و مشروع بوده است !!!!!
این عقاید پوچ که بیشتر نشات گرفته از تفکرات سطحی و مضحک فرقه گمراه و ساخته دست انگلیسی ها یعنی وهابیت است اینگونه بیان میکنند که در برابر حاکم فاسق دائم الخمر میمون باز خونخواری چون یزید ، عامه مسلمین که هیچ حتی امام معصوم و نواده پیامبر هم حق اعتراض نداشته است و معلوم نیست در چنین تفکری جایگاه رفیع امر به معروف و نهی از منکر کجاست و چه منکری بالاتر از اعمال یزید باید اتفاق بیافتد تا کفر و فسق کسی آشکار شده و مستحق نهی از منکر گردد
حال آیا با اینکه علمای بزرگ و قدمای اهل سنت لعنت بر یزید را تاکید داشته اند چگونه است که برخی ناآگاهان در دنیای آگاه امروز خود را به سطحی نگری و حماقت زده اند و چنین حقیقت آشکاری را انکار میکنند
در زیر برخی از نظرات علمای بزرگ اهل سنت در مورد جواز لعنت بر یزید ستمکار برای آگاهی نسل جوان اهل تسنن آورده شده است
شوكانى در كتاب «نيل الاوطار»
شوكانى در كتاب «نيل الاوطار»در رد بعضى از سخنوران دربارى مىگويد: به تحقيق عدهاى از اهلعلم افراط ورزيده، چنان حكم كردند كه: «حسين(ع)نوه پيامبر كه خداوند از او راضى باشد. نافرمانىيك آدم دائم الخمر را كرده و حرمتشريعتيزيد بن معاويه را هتككرده است.» خداوند لعنتشان كند، چه سخنان عجيبى كه از شنيدنآنها مو بر بدن انسان راست مىگردد.
تفتازانى در كتاب «شرح العقايد»
تفتازانى در كتاب «شرح العقايد» مىنويسد:حقيقت اين است كه رضايتيزيد به قتل حسين(ع)و شاد شدن اوبدان خبر و اهانت كردنش به اهلبيت پيامبر(ص)از اخبارى است كهدر معنى متواتر است; هر چند تفاصيل آن متواتر نيست. دربارهمقام يزيد بلكه درباره ايمان او كه لعنتخدا بر او و يارانشباد. توافقى نداريم.
جاحظ
جاحظ مىگويد: منكراتى كه يزيد انجام داد، يعنى قتل حسين(ع)وبه اسارت گرفتن زن و فرزند او و ترساندن اهل مدينه و منهدمساختن كعبه، همه اينها بر فسق و قساوت و كينه و نفاق و خروج ازايمان او دلالت مىكند.
بنابراين، يزيد فاسق و ملعون است و كسى كه از لعن او جلوگيرىكند، نيز ملعون است.
ابن حجر هيثمى مكى در كتاب «الصواعق المحرقه»
ابن حجر هيثمى مكى در كتاب «الصواعق المحرقه» مىنويسد: پسرامام حنبل در مورد لعن يزيد از وى پرسيد. احمد در جواب گفت: چگونه لعنت نشود كسى كه خداوند او را در قرآن لعن كرده است.
آنجا كه مىفرمايد: «فصل عسيتم ان توليتم ان تفسدوا فى الارض و تقطعوا ارحامكماولئك الذين لعنهمالله» و چه مفاسدى و قطع رحمى از آنچه يزيدانجام داد، بالاتر است؟!
عبدالرزاق مقرم در كتاب «مقتل الحسين»
عبدالرزاق مقرم در كتاب «مقتل الحسين» مىگويد: به تحقيقگروهى از علما از جمله قاضى ابويعلى و حافظ ابن الجوزى وتفتازانى و سيوطى در مورد كفر يزيد نظر قطعى دادهاند و باصداقت تمام لعن او را جايز شمردهاند.
مولف كتاب «شذرات الذهب» مىنويسد: در مورد لعن يزيد، احمدبن حنبل دو قول دارد كه در يكى تلويح و در ديگرى تصريح به لعناو مىكند. مالك و ابوحنيفه نيز هر كدام همتلويحا و هم تصريحايزيد را لعنت كردهاند; و به راستى چرا اينگونه نباشد و حالآنكه او فردى قمار باز و دائم الخمر بود.
شيخ محمد عبده
شيخ محمد عبده مىگويد: هنگامى كه در دنيا حكومت عادلى وجوددارد كه هدف آن اقامه شرع و حدود الهى است و در برابر آنحكومتى ستمگر است كه مىخواهد حكومت عدل را تعطيل كند، بر هرفرد مسلمانى كمك كردن حكومت عدل واجب است; و از همين باب استانقلاب امام حسين كه در برابر حكومتيزيد كه خدا او را خواركند. ايستاد.
سبط بن جوزى
از سبط بن جوزى در مورد لعن يزيد پرسيده شد. او در جواب گفت: احمد حنبل لعن او را تجويز كرده است، ما نيز به خاطر جناياتىكه درباره پسر دختر رسول خدا مرتكب شد، او را دوست نداريم; واگر كسى به اين حد راضى نمىشود، ما هم مىگوييم اصل، لعنت كردنيزيد است.
امام شافعى
حادثه كربلا چنان در قلوب نفوذ كرد كه بسيارى از بزرگان اهلتسنن آن را در قالب شعر مطرح ساخته، اندوه خويش را ابرازكردند. امام شافعى كه در دوستى اهلبيت زبانزد است. دربارهنهضت كربلا چنين سروده است:
قتيل بلا جرم كان قميصه صبيغ بماء الارجوان خصيب نصلى على المختار من آل هاشم و نوذى بنيه ان ذاك عجيب لئن كان ذنبى حب آل محمد(ص) فذلك ذنب لست عنه اتوب هم شفعائى يوم حشرى و موقفى و بغضهم للشافعى ذنوب
حسين(ع)كشتهاى بى گناه است كه پيراهن او به خونش رنگين شده وعجب از ما مردم آن است كه از يك طرف به آل پيامبر درودمىفرستيم و از سوى ديگر فرزندانش را به قتل مىرسانيم و اذيتمىكنيم!
اگر گناه من دوستى اهلبيت پيامبر است، پس من هيچگاه از آنتوبه نمىكنم. اهلبيت پيامبر(عليهم السلام)در روز محشر شفيعان من هستند واگر نسبتبه آنان دشمنى داشته باشم، گناهى نابخشودنى است.
|
