به گزارش فارس، پایگاه تحلیلی «زد کامیونیکیشنز» در مطلبی با عنوان «یا ما باید بمانیم یا تسلیحات هستهای» به قلم «دیوید سوانسون» می‌افزاید: مشاور امنیت ملی «جیمی کارتر» رئیس جمهور اسبق آمریکا، هنگامی که دریافت فردی یک نوار بازی را اشتباها در رایانه نصب کرده است، نزدیک بود وی را نیمه شب از خواب بیدار کرده و به رئیس جمهور اطلاع دهد که 220 موشک هستهای شوروی سابق به سوی آمریکا نشانه رفته‌اند. سه سال بعد یک سرهنگ دوم شوروی سابق همین اشتباه را در سخت‌افزار رایانه‌اش انجام داد. پس از آن در سال 1984، یک اشتباه رایانه‌ای دیگر منجر به تصمیم‌گیری سریع برای اعزام یک خودروی زرهی به بالای یک سیلوی موشکی شد تا از آغاز تخریب جهان جلوگیری شود. همچنین در سال 1995، شوروی سابق به حمله هستهای آمریکا که بعدا ثابت شد یک موشک واقعی بوده است، تقریبا پاسخ داد اما با یک ماهواره سنجش آب و هوا و نه سلاح اتمی. در یکی از گزارشات پنتاگون به 563 اشتباه هستهای، نقص فنی و هشدار اشتباه در طول سالیان گذشته اشاره شده است.
* زیردریایی‌های هستهای در خلیج فارس خطری برای محیط زیست این منطقه محسوب می‌شوند
همچنین احتمال وقوع حوادث مختلفی نیز وجود دارد. زیردریایی‌های هستهای که در حال حاضر در خلیج فارس به دنبال دردسر می‌گردند، با دیگر کشتی‌ها تصادف می‌کنند. دستکم هشت زیردریایی هستهای (یک فرانسوی، دو آمریکایی و پنج روسی) اکنون در کف دریا در حال پوسیدن هستند و اورانیوم و پلوتونیم از آنها به بیرون نشت می‌کند. در سال 2003، زیردریایی هستهای «یو.اس.اس هارتفورد» به صخره‌ای در یک جزیره کوچک در شمال «ساردینیا» برخورد کرد و این منطقه اکنون بسیار رادیواکتیو است.
در سال 1961 یک هواپیمای بی-52 آمریکا با دو سلاح هستهای بر فراز «فارو» در شمال کارولینا منفجر شد. یکی از بمب‌ها که برای سقوط آرام به یک چتر وصل شده بود، پیدا شد در حالی که پنج فیوز از شش فیوز آن که برای جلوگیری از انفجار کامل هستهای کار گذاشته شده، عمل نمی‌کردند. بمب هستهای دیگری نیز در عمق 10 متری زمین فرو رفت و آسمان را همانند روز روشن کرد. ارتش تصمیم گرفت به دلیل دشوار بودن بیرون آوردنش، آن را در همانجا رها کند. این در حالی است که در چنین اشتباهاتی بمب‌هایی با 250 برابر قدرت بمب استفاده شده در هیروشیما درگیر بودند. «جک بی. رول»، فرمانده کشف و خنثی‌سازی مواد انفجاری در این خصوص گفت: «این بمب چقدر نزدیک به انفجار بود؟ به نظر من خیلی. اگر این بمب منفجر می‌شد، ممکن بود اکنون خلیجی بسیار بزرگ در شمال کارولینا داشتیم.» در سال 1956، یک هواپیمای بی-47 دو کپسول هستهای را از پایگاه هوایی «مک‌دیل» در فلوریدا برای سوخت‌گیری بر بالای مدیترانه حمل می‌کرد اما هرگز به مقصد نرسید و هرگز یافت نشد. در سال 1958، یک هواپیمای بی-47 در جریان شبیه‌سازی نبرد با یک اف-68 در ساحل جرجیا نزدیک ساوانا برخورد کرد. یک سلاح هستهای به سرعت داخل آب فرو رفت و هرگز پیدا نشد.
روز 17 ژانویه 1996 یک هواپیمای بی-52 که چهار بمب هیدروژنی آماده پرتاب را حمل می‌کرد در جریان سوخت‌گیری وسط آسمان اسپانیا با یک هواپیمای سوخت‌رسان برخورد کرد. دو بمب همانند بمب‌های اتمی منفجر شدند و ذرات رادیواکتیو را در سراسر «پالومارس» در اسپانیا پراکندند. آمریکا 1400 تن از زباله‌های رادیواکتیو شده اسپانیا را کند و آن را به «آیکن» در کارولینای جنوبی منتقل کرد، مکانی که سایت هستهای «ساوانا ریور» در آنجا قرار دارد و مواد مورد استفاده در تسلیحات اتمی در آن تولید می‌شود. این سایت تلاش کرد این زباله‌های اتمی را خنثی کند که تشعشعات هستهای آن به مدت نیم قرن مردم را تحت تاثیر قرار داد و حتی مواد رادیواکتیویته حادثه فوکوشیمای ژاپن نیز اخیرا در آن پیدا شد. این مسئله درست پس از آن رخ داد که یک ناو هواپیمابر «یو.اس.اس تیکوندروگا» حامل یک هواپیمای مسلح به سلاح اتمی از ویتنام به سوی ژاپن حرکت کرد و هواپیما با بمب داخل آن و خلبان را به طور تصادفی داخل اقیانوس انداخت و هنوز هم اثری از آنها پیدا نشده است.
* آمریکا تسلیحات اورانیومی ضعیف‌شده خود را به 29 کشور دیگر نیز فروخته است
پس از آن در سال 1968 یک هواپیمای دیگر بی-52 آمریکا با چهار سلاح هستهای در «گریلند» سقوط کرد. سه تای این بمب‌ها منفجر شدند و بمب چهارم هنوز پیدا نشده است. این بمب‌ها جزو 11 بمب هستهای قرار دارند که آمریکا مفقود شدن آنها را در طی سالهای گذشته تایید کرده است. این مسئله شامل بمب‌هایی نمی‌شود که به طور موقت مفقود و بعدا پیدا شدند. در آگوست سال 2007 یکی از خلبانان آمریکایی به طور تصادفی (و یا طبق نقشه‌ای سری) شش بمب هستهای آماده انفجار را از داکوتای شمالی به لویزیانا منتقل و آنها را تا زمانی که نیروی زمینی متوجه مفقود شدن آنها شد، در آنجا بدون نگهبان رها کرد.
و اگر شما تردید دارید که این افراد هواپیماهای بدون سرنشین را مسلح به تسلیحات هستهای می‌کنند، هنوز دیوانگی که با آن سر و کار داریم را درک نکرده‌اید. خبر واقعا خوب این است که کشورهای بیشتری به تسلیحات هستهای دست یافته‌اند و حتی تعداد بیشتری از آنها قدرت هستهای دارند که آنها را به در اختیار داشتن تسلیحات هستهای نزدیک می‌کند. مسئله‌ای که درباره هر یک از این کشورها باید به یاد داشت این است که آنها نیز در اثر بدشانسی، حماقت، خشم و یا دیوانگی اشتباهاتی می‌کنند. «بهار الحق» معاون سرلشگر نیروی هوایی پاکستان و مسئول امنیت «کاهوتا»، تاسیسات اصلی تسلیحات هستهای پاکستان بود. پسرش «فیصل شهزاد» که مدعی شده بود با انگیزه انتقام از کشتار هواپیماهای بدون سرنشین دست به چنین کاری زده است، تلاش کرد بمبی را در میدان تایمز نیویورک منفجر کند. اگر فیصل و پدرش دارای عقایدی مشابه بودند، چه می‌شد؟ آیا سرنوشت مردم نیویورک واقعا باید به چنین شانس‌هایی وابسته باشد؟
آزمایش تسلیحات هستهای در جزایر مارشال منجر به تولد نوزادانی شد که قیافه‌ای شبیه ماهی داشتند. استفاده از تسلیحات هستهای در هیروشیما و ناکازاکی منجر به کشته شدن بی‌سابقه افراد شد. روز 22 اکتبر 1964 و دو سال پس از آن دولت آمریکا بمب‌های هستهای را در زیر زمین در می‌سی‌سی‌پی منفجر کرد و علامت‌هایی در آنجا نصب کرد تا از کندن زمین توسط مردم جلوگیری کند. استخراج اورانیومی که اکنون سودجویان خواستار انجام دوباره آن در ویرجینیا هستند، سرطان را در کل جامعه‌ای که با آن سر و کار دارد، منتشر می‌کند. استفاده از تسلیحات اورانیومی ضعیف‌شده تاکنون منجر به مرگ هزاران تن و تولد افراد ناقص‌الخلقه در یوگسلاوی سابق، عراق و در میان اعضای ارتش آمریکا و خانواده‌هایشان شده است. آمریکا همچنین تسلیحات اورانیومی ضعیف‌شده خود را به 29 کشور دیگر نیز فروخته است.
* زباله‌های اتمی به مدت 250 هزار سال از بین نمی‌روند
سه مانع بر سر راه از بین بردن تسلیحات اتمی در جهان وجود دارد. اول اینکه دولت ما نماینده ما نیست و هنگامی مجبور به عمل می‌شود که ما با یکدیگر متحد شویم. دوم اینکه افراد فکر می‌کنند اگر تعداد کمی از تروریست‌های غیردولتی به تسلیحات هستهای دست یابند، ما با گسترش این تسلیحات و نه امحای آنها در سراسر جهان ایمن‌تر خواهیم بود البته این احمقانه است. زرادخانه تسلیحات اتمی یک تروریست را از کار خود باز نمی‌دارد. همچنین چنین تسلیحاتی به اندازه تسلیحات غیراتمی که قادر به تخریب کامل هستند، نمی‌توانند جلوی اقدامات یک کشور را بگیرند. سوم اینکه مردم افسانه‌هایی را راجع به مزیت انرژی هستهای بر مشکلات ناشی از نزدیکی آن به تولید تسلیحات اتمی ساخته‌اند اما مزیتی وجود ندارد. انرژی هستهای تنها انرژی را تولید می‌کند که برای ساخت و راه‌اندازی نیروگاه‌ها صرف می‌شود و زباله‌های اتمی حاصل از آن را به مدت 250 هزار سال نمی‌توان در هر جایی قرار داد و حوادث غیرقابل اجتناب چنان تهدیدی را به وجود می‌آورند که هیچ شرکت بیمه در بازار آزاد مسئولیت ان را قبول نمی‌کند. تنها افرادی که نماینده مالیات‌دهندگان در دولت نیستند مایل به چنین کاری هستند. انرژی هستهای همان راهی است که هند، پاکستان، اسرائیل و کره شمالی از طریق آن به تسلیحات اتمی دست یافتند. زباله‌های رادیواکتیو اورانیوم وحشتناک‌ترین چیزهایی هستند که توسط غرب در سواحل بی‌قانون سومالی دفن شده‌اند. نتایج این کار حملاتی است که توسط دزدان دریایی خشمگین علیه کشتی‌های غربی انجام می‌شود. این دزدان به طور کلی از ما به خاطر آزادی‌مان متنفرند.
* یا تسلیحات هستهای باید از بین بروند یا انسانها
فاجعه هستهای که هنوز در ژاپن ادامه دارد منجر به بی‌خانمانی صدها هزار نفر شده است. پیش از این فاجعه، تنظیم‌کننده‌های دستگاه‌ها در ژاپن می‌گفتند که همه اقدامات احتیاطی و ایمنی را مد نظر قرار داده‌اند. کمیسیون تنظیم هستهای آمریکا نیز چنین چیزی را درباره 104 نیروگاه اتمی فرسوده‌مان که 23 تای آنها به روش نیروگاه فوکوشیما در ژاپن ساخته شده‌اند. فاجعه‌های هستهای منحصر به ژاپن نیستند. حادثه چرنوبیل بسیاری افراد را کشت و بسیاری دیگر را بیمار کرد. یکی از نیروگاه‌های هستهای در ویرجینیا سال گذشته در اثر زلزله آسیب دید. یا تسلیحات هستهای باید از بین بروند یا ما. سیاره زمین برای هر دو جای کافی ندارد
