شیعیان واقعی، بیش از یک گروه نبوده و نیستند. و آنها شیعیان، دوازده امامی هستند که امام اول آن ها،وصی بلافصل پیامبر، علی ابن ابی طالب علیه السلام و فرزندانش حسن و حسین علیهما سلام تا حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه شریف میباشند.شیعیان معتقدند یک مسلمان برای شناخت وظیفه خود و سلوک به سوی خدا در هر زمان نیازمند پیشوایی است که راه شناس و درستکار باشد و در مقام عصمت، دین را عاری از هرگونه خطایی حتی سهوی، برای او تفسیر و تببین کند ؛در غیر این صورت هر کس اجبارا بر اساس تشخیص شخصی‌اش که احتمالا با اشتباه نیز همراه است امر دین را تفسیر می‌کند و دین ،خود و دیگران را دچار انحراف و گمراهی می‌کند.
بنابراین این پیشوا باید توسط خدا انتخاب و توسط پیامبر و امامان پیشین به مسلمانان معرفی گردیده شده باشد.همانطور که طبق احادیث متواتر، دوازده امام تشیع، توسط پیامبر معرفی شده اند. بنابراین امامت در شیعه دوازده امامی مفهومی بسیار بنیادی است و شاید بتوان گفت ریشه مهم ترین انحرافاتی که دیگر فرقه های شیعه به آن دچار شدند در عدم تعریف صحیح آنها از امام و امامت خلاصه میشود و در طول تاریخ کم گروه هایی نبودند که به نام تشیع و شیعه ظهور نمودند و در این تعریف دچار اشتباه شدند که اکثر آنها نیز به دلیل عدم استقبال عموم منقرض شدند و در حال حاظر سه گروه اقلیت باقی مانده از آنها نیز به مرور زمان با روند انقراض همراه بوده اند:
۱٫زیدیه؛نامشان را از زید بن علی علیه السلام برادر امام محمد باقر علیه السلام گرفته اند و او را به جای برادرش، امام پنجم میدانند هر چند که زید بن علی بن الحسین،خود تابع برادر بزرگترش، امام محمد باقر علیه السلام بود و هیچگاه، هیچگونه ادعایی نکرد و حتی خواستار این بود که در صورت پیروزی بر حکومت امویان خلافت و حکومت به صاحب اصلی و واقعی آن یعنی جعفر صادق فرزند امام محمد باقر برگردانده شود و برای قیام علیه هشام ابن عبدالملک اموی نیز از امام عصر خود یعنی جعفر صادق عله السلام اذن گرفت. تعریف امامت در این فرقه اساسا با تعریف شیعه دوازده امامی متفاوت است از جمله اینکه آنها به عصمت امامان معتقد نیستند و امامت را به تعیین خداوند نمی دانند و مهمترین شرط امامت را توان در جنگ و دفاع و کوشش شخص میدانند آن ها همچنین وجود بیش از یک امام در یک زمان و نبود امام در زمانی دیگر را نیز می‌پذیرند. این فرقه تا کنون بیش از ۱۱۰ امام داشته است و تنها امامان مشترک آن با شیعیان دوازده امامی، علی بن ابی طالب، حسن بن علی، حسین بن علی،و علی بن حسین علیهم السلام میباشد.
آرامگاه یحیی بن زید، یکی از امامان فرقه زندیه و از جمله چهار پسران زید بن علی
2. اسماعیلیه؛نامشان را از اسماعیل، فرزند امام جعفر جعفر صادق علیه السلام گرفته اند و از آنجا که امامت را ارثی و حق فرزند بزرگتر میدانند اسماعیل فرزند بزرگتر امام صادق علیه السلام که در زمان حیات پدر وفات نمود را به عنوان امام هفتم میشناسند تا به ترتیب، دیگر بزرگترین فرزندان نسل او. فرقه اسماعیلیان در گذشته حکومت فاطمیان را در مصر داشتند و دانشگاه الازهر بنام جامعة الزهرا را نیز تأسیس کردند که بعد ها با رفتن آن ها تغییر نام کرد. امام کنونی و چهل و نهم آنها شاه کریم حسینی، آقاخان چهارم میباشد که در سن ۲۰ سالگی به این منصب رسید. وی دارای لیسانس تاریخ اسلام از دانشگاه هاروارد و همچنین سی و دومین فرد ثروتمند انگلستان میباشد که البته طبق فهرست مجله تجاری فوربزو دهمین ثروتمند جهان بعد از بحران مالی است. وی با مالکیت بر شبکه توسعه آقاخان، فعالیت های بشر دوستانه ای را هم در کشورهای جهان سوم انجام داده است.
کریم آقا خان امام کنونی فرقه زندیه
3. رفَضَه و غلاة؛که نامشان از غلو گرفته شده است چرا که «علی، امیرالمومنین،ائمه دین و فرزندان او را به خدایی و پیغمبری توصیف کرده‌اند، و آنان را از جهت فضل در دین و دنیا به پایه‌ای ستوده‌اند که از حد گذشته‌است و طریق افراط پیموده‌اند. این گروه در شمار گمراهان و کافرانند، و علی علیه السلام فرمان کشتن آنان را صادر فرمود و ائمه اطهار نیز در حق آنان به کفر و خروج از اسلام حکم کردند و مفوضه عده‌ای از غلات‌اند، و تفاوت آنها با غلات در این است که ائمه را حادث و مخلوق دانسته و گفته‌اند خداوند آنان را آفریده و امر خلق را به آنها تفویض کرده است.»۱ شیعیان آنها را کافر می دانند و از جمله مظاهر غلو را در اعتقادات زیر بر میشمارند:
«اعتقاد به الوهیت پیامبر و امامان،و یا شراکت آنها در معبودیت یا خالقیت و رازقیت خدا، و یا حلول خداوند در آنها و یا اتحاد خداوند با آنان،اعتقاد به اینکه پیامبر و ائمه، بدون وحی و الهام الهی، از غیب آگاهند،اعتقاد به نبوت درباره ائمه و اعتقاد به تناسخ و اینکه با معرفت امامان، دیگر اطاعت خداوند و ترک معصیت الهی لازم نیست.»
