یکى از اعمالى که سید بن طاووس(ره) به آن بسیار اهمیت مى ‏داد، صدقه براى حفظ وجود مقدس امام زمان ارواحنا فداه بود. چون یکى از تکالیف زمان غیبت، صدقه دادن ‏براى حفظ وجود مبارک امام زمان(ع) است. 
سید، رحمة الله علیه، به فرزند خود سفارش مى‏ فرماید که: ابتدا کن به صدقه دادن براى آن حضرت قبل از اینکه براى خود و عزیزانت صدقه بدهى. 
باید توجه داشت که آن حضرت هیچ احتیاجى به صدقه و دعاى ما ندارد بلکه از شؤون بندگى و اداى بعضى از حقوق بزرگ آن حضرت است و خود یک نوع اظهار محبت و دوستى به آن جناب است، و این عمل راه و سببى است براى جلب رضاى پروردگار و حصول قرب به خداوند در قضاى حوائج و دفع بلا. لذا آثار صدقه به انفاق کنندگان آن مى‏ رسد مخصوصا اگر انفاق براى اظهار محبت و دعا براى وجود مقدس امام(ع) باشد. 
ایامى که در مدرسه علمیه بعثت‏ سکونت داشتم طلبه‏اى که نزد من موثق بود، راجع به صدقه دادن براى وجود مقدس امام زمان، ارواحنا فداه، مى‏ گفت: شبى از حرم حضرت رضا(ع) به طرف مدرسه مى‏ آمدم، در آن شب بسیار براى امام زمانم دعا کردم و در فراقش اشک ریختم، در وقت‏ برگشتن از حرم به بازار سرشور رسیدم که فقیرى جلوى مرا گرفت و از من چیزى خواست هرچه دست در جیب لباس ‌هایم کردم چیزى پیدا نکردم مگر یک "پنج ریالى‏" آن را با آنکه کم بود با شرمندگى به آن فقیر دادم و نیت کردم که این صدقه براى حفظ وجود مقدس امام زمانم باشد. 
فرداى آن شب هنگامى که براى حضور در درس به بازار سرشور رسیدم یکى از کسبه که قبلا مرا مى‏ شناخت تا چشمش به من افتاد مرا با صداى بلند صدا زد، وقتى که نزد او رفتم گفت: دیشب چه عملى انجام دادى؟! 
گفتم: مگر چه شده است؟ 
گفت: دیشب در عالم رؤیا دیدم حضرت بقیة‏الله، ارواحنا فداه، سوار بر اسب سفید رنگى هستند و وارد بازار سرشور شدند و جمعیتى پشت ‏سر آن حضرت در حرکت ‏بودند که فرمودند: آمده ‏ام جزاى فلان طلبه را بدهم (و اسم تو را بردند) من با شنیدن این خبر دلم شکست و متوجه محبت و مهربانى امام زمانم شدم و گفتم دیشب من براى آن حضرت صدقه ناچیزى دادم. 
و همچنین سید بن طاووس، رحمة‏الله‏علیه، در کتاب "امان‏الاخطار" در ضمن دعایى که براى صدقه دادن در وقت‏ سفر ذکر مى ‏کند مى‏نویسد: اَللهُمَ اِنَّ هَذِهِ لَکَ وَ مِنکَ وَ هِىَ صَدَقَةٌ عَن مَولانا المهدی، عجل‏الله‏ فرجه، وَ صَلِّ عَلَیهِ بَینَ اَسفارِهِ و حَرکاتِه و سَکَناتِه فِى ساعاتِ لََیلِه وَ نَهارِه وَ صَدقَهٌ عَمَّا یَعنِیهِ اَمرَهُ وَ مَالا یَعنیهِ وَ مَا یُضمِنه و ما یُخلِفُه. 
خدایا! این (صدقه) از آن تو و براى توست و صدقه‏ اى براى سلامتى مولایمان مهدي(عج) مى‏باشد، و بر او درود بفرست آن هنگام که در سفر است و در تمام حرکت ‌ها و استراحت ‌هایش، در تمامى اوقات شب و روزش و صدقه ‏اى است‏ براى هرچه که متعلق به اوست. 
یکى از علماى اهل معنا مى‏ فرمود: چه در هنگام سفر و چه در هنگام حضر، وقتى که صدقه براى وجود مقدس امام زمان، مى ‏دهید این دعا -دعاى فوق- را بخوانید. 
پی نوشت: 
۱. سوره توبه (۹)، آیه ‏۱۰۳. 
منبع: امام زمان و سید بن طاووس. سید جعفر رفیعى. 
به نقل از: شبستان