نظرات کاربران :

• جواب به جواب مهيا : نه نه اشتيباه نکنيد. من که شداد نيستم. فقط اون زمان که فقير بودم يا بوديم ذهنيت تنبل و فقيرانه اي داشتم يا داشتيم. الهي شکر. هرکاري از دستهاي کوچيکم بربياد براي خيررسوندن به ديگران انجام مي دم. اما اگر ازم خواسته بشه. بار ها شد که با چن تا کلمه حرف تونستم زندگي يه آدم رو نجات بدم البته گفتنش مي دونم زشت بود ولي آدم مي تونه با چند کلمه حرف اثر بهتر از خيلي کار هاي ديگه تو ياري رسوندن به ديگران داشته باشه . اما از نظر تون تشکر مي کنم. • جواب مهيا : مهيا جان اگر در کودکي سختي کشيدي حالا که وضعت خوب شده بفکر بدبخت بيچاره ها هم باش نه اينکه براي جبران مشکلات کودکي ات اينقدر به بچه ات رفاه بدي که فکر کنه پدر مادر نوکر بي جيره مواجبش هستند هميشه خدا را در نظر داشته باش و مواظب غرور و فريب شيطان باش که به ذهن آدم مياره که هر چي داره از زحمت خودش است نه برکت خدا و آدم را ناسپاس ميکنه تو همين سايت يک مطلب جالب هست که لينکش را برات ميذارم حتما بخون ، جالبه http://www.sonycard20.com/news/news_item.asp?NewsID=3032 • مهیا : اعتراض دارم. من سالها به این وضع زندگی کردم خیلی وقتها نون هم نداشتیم بخوریم. خیلی وقتها بابام کفش ایمنی سهمیه اش رو می فروخت ومایحتاج رو تهیه می کرد. در بسیاری موارد حتی من از باغچه ی مجتمع گل می چیدم و دسته می کردم و بعد یا تاز تازه می فروختم ویا خشک می شد وبعد ش می فروختم. خیلی از خاطراتم با این عکس زنده شد. اصلا نمی خوام به اون دوران برگردم. با اینحال تشکر می کنم.الان مهندس ام و وضع بد نیست.

از تبليغات زير ديدن کنيد