جراحی امام خمینی به جای شیمی درمانی

آقای عارفی پیش از این با انتشار کتابی به نام طبیب دل ها، برخی از ناگفته های پرونده پژشکی امام خمینی را منتشر کرده بود.

بر اساس گفته های آقای عارفی، درباره شیوه درمانی امام خمینی اختلاف نظرهایی وجود داشته اما سرانجام با توجه به وضعیت بحرانی او با موافقت حاج احمد خمینی و سران سه قوه (آیت الله علی خامنه ای رئیس جمهور وقت، حجت الاسلام اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس مجلس و آیت الله عبدالکریم موسوی اردبیلی، رئیس وقت قوه قضائیه) تصمیم به عمل جراحی گرفته می شود.

آقای عارفی در این گفت و گو وجود برخی از شایعات درباره ترجیح عمل جراحی به شیمی درمانی را به صورت تلویحی تایید کرده و گفته شاید منظور مخالفان شیمی درمانی امام خمینی این بود که "چه خوب شد که این اتفاق رخ نداد تا مثلا برخی از مغرضان در حین استفاده از این روش و در هنگام ریزش محاسن امام از ایشان تصویری تهیه کنند."

در زمان درمان به شیوه شیمی درمانی، موی بیمار تحت درمان، دچار ریزش می شود. با این همه به گفته محمدعلی خوشنویس، عضو تیم پرستاری از آیت الله خمینی، پس از دوبار عمل جراحی او و افزایش مجدد سلول های سرطانی، استفاده از داروی ضد سرطان و شیمی درمانی آغاز شد اما "پس از دریافت دومین دوز درمانی ایشان به انفارکتوس وسیع سطح قدامی قلب و آدم حاد ریه مبتلا شدند که بلافاصله عملیات احیای قلب آغاز شد اما این اقدامات با توجه به از دست رفتن سایز وسیعی از عضله قلب" منجر به درگذشت او در دقایق پایانی روز ۱۳ خرداد ۱۳۶۸ شد.

خبر درگذشت آیت الله خمینی 7 صبح روز چهاردهم خرداد و توسط آقای حیاتی ، مجری خبر رادیو منتشر شد.

آقای عارفی درباره شیوه درمانی بیماری امام خمینی که منجر به فوت ایشان شد، گفته است که این شیوه بهترین اقدام در آن روز بود و از ۲۳ سال پیش تاکنون هم در شیوه درمان این بیماری تحول تازه ای رخ نداده است.

محمدعلی خوشنویس، عضو تیم پرستاری از امام خمینی به مجله دانش روز گفته است که بخش عمده مراقبت ها از رهبر پیشین ایران مربوط به نارسایی و عارضه قلبی او بود و بروز سرطان، آنها را دچار شوکه کرد.


علت بازگشت امام خمینی به تهران

براساس گزارش ها، امام خمینی از زمان ورود به ایران پس از ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ و استقرار در قم بارها دچار حملات و عوارض قلبی شده بود به طوری که سرانجام سوم بهمن ۱۳۵۸ از قم با آمبولانس به تهران منتقل و در بیمارستان قلب بستری شدند

عارضه قلبی امام خمینی منجر به اقامت او در تهران شد که تا پایان عمر ایشان ادامه داشت.

به گفته پزشکان امام خمینی، با توجه به شرایط وخیم جسمی او، سپاه پاسداران بدون اطلاع آیت الله خمینی بیمارستان کوچک مجهزی در نزدیکی جماران محل اقامت او تاسیس کرد که به گفته پزشکانش یک بار در ششم فرودین ۱۳۶۵ جان او را از مرگ حتمی نجات داد.

به گفته محمد علی خوشنویس در ششم فرودین ۱۳65 امام خمینی دچار ایست قلبی و ایست تنفسی به مدت ۲ تا ۳ دقیقه شد. وضعیت جسمانی امام خمینی به طوری بود که پزشکان حاضر بر بالین او می گویند برای دقایقی علائم حیاتی در او مشاهده نشد اما با انتقال او به بیمارستانی که در کنار منزلش در جماران ساخته شده بود، نجات پیدا می کند.

در این زمان آیت الله حسینعلی منتظری، قائم مقام رهبر جمهوری اسلامی بود و جنگ ایران و عراق که هشت سال به طول انجامید هنوز در جریان بود

وضعیت سلامت امام خمینی در جریان این ایست قلب به حدی جدی بود که به حجت الاسلام اکبر هاشمی رفسنجانی، فرمانده جنگ و رئیس وقت مجلس که در سفر خوزستان بوده و به آیت الله علی خامنه ای که در خارج از تهران به سر می برده با تلفن اطلاع داده می شود که به پایتخت بازگردند اما بعد از مشاهده علائم حیاتی امام خمینی، به آنها گفته می شود که در بازگشت به تهران عجله نکنند.

بعد از این ایست قلبی با توصیه پزشکان برای امام خمینی باتری داخلی قلب کارگذاشته می شود اما به گفته پزشکانش این موضوع به صورت محرمانه باقی ماند و به طور عمومی اعلام نشد.

به گفته یکی از اعضای گروه پرستاران آیت خمینی، برای کنترل سلامت قلب بنیانگذار انقلاب اسلامی یک تیم پزشکی متبحر شامل دو پزشک و چند پرستار متخصص در امور سی سی یو به صورت تمام وقت و ۲۴ ساعته در یکی از اتاق های طبقه اول منزل او حضور داشتند. به توصیه حاج احمد خمینی هم، در گوشه و کنار منزل، زنگ هایی نصب شده بود تا امام خمینی در صورت احساس ناراحتی با فشار دادن آن، گروه پزشکی را مطلع کند.


ایست قلبی امام خمینی در سال ۶۵

آقای خوشنویس می گوید که به جز ششم فرودین ۱۳۶۵، یک مورد دیگر عارضه قلبی هم برای امام خمینی رخ داد که حضور سریع گروه پزشکی جان او را نجات داد

"در یکی از شیفت ها حدود ساعت ۲ صبح، پرستاران پشت دستگاه مانیتور بودند که یک اختلال ریتم خطرناک قلبی مشاهده کردند. بلافاصله با اطلاع به سایر اعضای تیم پزشکی، با لوازم احیا بالای سر ایشان حاضر شدند. جالب اینکه پس از وارد شدن گروه درمانی بالای سر امام که با سرعت صورت گرفته بود، همسر امام فرصت خروج از تختخواب را نیافتند و با حضور تیم در زیر پتو پنهان شدند. نکته جالب اخلاقی اینجا بود که حضرت امام به محض ورود ما پرسیدند چه شرایط خاصی ایجاد شده که شما سراسیمه اینجا آمده اید و آیا امکانش نیست که عیال از زیر پتو خارج شود و چادر به سر کند و و در گوشه بایستند ..... که در این چند ثانیه امام از حال رفتند."

بر اساس گزارش ها پس از سکته قلبی امام خمینی در تیرماه سال ۱۳۶۲، پزشکان اجازه پیدا کرده بودند که به طور معمول و به هنگام خواب رهبر آیت الله خمینی، بر بالین او حاضر شوند و وضعیت جسمی اش را از نزدیک دنبال کنند.

به گفته تیم پزشکی، دستگاه تله متری در جیب تن پوش امام خمینی قرار داشت که با امواج ساطع از آن وضعیت جسمانی او به طور دقیق کنترل می شد.

بر اساس گفته های تیم پزشکی آیت الله خمینی، پس از تشیخص ابتلای رهبر ایران به بیماری سرطان معده، آزمایش های مربوط به او بدون نام و عنوان برای شماری از متخصصان داخلی و پزشکان خارجی ارسال شده اما تشخیص همه آنها، منطبق با تشخیص تیم پزشکی مخصوص رهبر ایران بوده است