با اين حال بسياري معتقدند كه دليل موفقيت اين كشور كوچك در بازي‌هاي المپيك سياست‌هاي خاصي است كه دولت كره شمالي در پيش گرفته و كودكان را از سن پايين در مدارس مخصوص ورزش پرورش مي‌دهد. همچنين اهداي جوايزي نظير خودرو و يخچال فريزر به برندگان و فرستادن بازندگانی که به خیانت متهم شوند به اردوگاه‌هاي كار اجباري از ديگر دلايل تلاش زياد ورزشكاران اين كشور براي كسب مدال به شمار مي‌آيد.

كره شمالي در حال حاضر با 4 طلا و يك برنز در رده هشتم جدول توزيع مدال‌ها قرار گرفته است. اين كشور 2 طلا در وزنه‌برداري مردان، يك طلا در وزنه‌برداري زنان و يك طلا در جودوي زنان كسب كرده است. برنز كره شمالي هم مربوط به وزنه‌برداري زنان است.

اين كشور كمونيستي 56 ورزشكار را به بازي‌هاي المپيك لندن اعزام كرده كه در يازده رشته ورزشي به رقابت با حريفان مي‌پردازند. ساكنان شمالي شبه جزيره كره اميدوارند در روزهاي آينده بتوانند در رشته‌هاي بوكس، كشتي، شيرجه، تنيس روي ميز، جودو و تيراندازي با كمان به مدال‌هاي بيشتري دست پيدا كنند. بهترين نتيجه‌اي كه كره شمالي تاكنون در بازي‌هاي المپيك كسب كرده به المپيك 1992 بارسلونا باز مي‌گردد كه 4 طلا و 5 برنز را از آن خود كرده بود.

زماني كه ورزشكاران كره‌شمالي بازي دارند، مردم در پارك‌ها و مكان‌هاي عمومي جمع مي‌شوند تا بتوانند از تلويزيون‌هاي بزرگ بازي ورزشكاران‌شان را تماشا كنند. گوينده زن شبكه تلويزيوني دولتي كره شمالي پس از مدال آوري ورزشكاران كشورش در المپيك گفت: "پس از تماشاي كسب مدال‌ طلا در المپيك قلبم بسيار شاد شد و غرور ملي‌ام افزايش پيدا كرد." غرور ملي دقيقا همان چيزي است كه "كيم جونگ اون"، رهبر 28 ساله اين كشور به دنبال آن است. او پس از آن كه مرگ پدرش، "كيم جونگ ايل در دسامبر گذشته، رهبري اين كشور فقير 25 ميليون نفري را به دست گرفت. چندين دهه قحطي باعث فقر شديد مردم كره شمالي شده و تحليل‌گران معتقدند كه بازي‌هاي المپيك فرصت مناسبي براي افزايش وفاداري مردم نسبت به حكومت اين كشور است.

"كيم اون گوك" كه در رقابت‌هاي وزنه‌برداري 62 كيلوگرم ركورد المپيك را به نام خود ثبت كرد و به مدال طلا رسيد، موفقيت خود را به «رهبر كبير» نسبت داد. وي گفت: "به دليل اين كه كيم جونگ اون، رهبر عزيز ما به من قدرت و جسارت داد، توانستم در رده اول قرار بگيرم!"

آن كوم هم كه در رقابت‌هاي جودوي 52 كيلوگرم زنان به مدال طلا رسيد گفت: در حال حاضر خيلي خوشحالم. چون مي‌توانم مدال طلايم را به كيم جونگ اون، رهبر عزيزمان تقديم كنم.

وو يونگ لي، استاد دانشگاه سئول در رشته مطالعات كره‌شمالي در اين رابطه مي‌گويد: ورزشكاران در جامعه كره شمالي جزو طبقه نخبگان هستند و همه حمايت‌هاي ملي از آنها انجام مي‌شود.

گو كيونگ بانگ، شخصي كه از كره‌شمالي فرار كرده و به كره جنوبي پناهنده شده، مي‌گويد، ورزشكاران كره شمالي در كودكي از سوي كميته‌ ورزش حزب كمونيست انتخاب و به مدارس تخصصي فرستاده مي‌شوند. اين افراد از جمله معدود شهروندان كره شمالي هستند كه مي‌توانند غذاي روزانه و پول كافي دريافت كنند. بانگ در كره شمالي در يكي از مدارس تخصصي تكواندو درس مي‌خواند. به گفته او دانش‌آموزان اين مدرسه 4 ساعت در هفته‌ آموزش‌هاي ايدئولوژيك مي‌بينند.

كيم يو هان، ديگر ورزشكار فراري كره‌شمالي نيز مي‌گويد: ورزشكاران كره‌شمالي با ذهنيت ديگري نسبت به ساير ورزشكاران بازي مي‌كنند. آنها بيش از هر چيز در انديشه وفاداري به كشور و رهبرشان هستند. پدر كيم مربي فوتبال بود و مادرش هم در ژيمناستيك به فعاليت مي‌پرداخت.

ورزشكاران طلايي كره‌شمالي نظير كيم اون گوك و آن گوم اي، پس از بازگشت به كشورشان جوايزي نظير يخچال فريزر، تلويزيون و ... دريافت خواهند كرد. علاوه بر اين به آنها لقب‌هايي نظير "قهرمان" و "ورزشكار خلق" داده مي‌شود كه باعث افزايش وجهه اجتماعي آنها مي‌شود.

در سوي ديگر ورزشكاراني كه عملكرد ضعيفي داشته باشند، مخصوصا آنهايي كه در مقابل كشورهاي دشمن نظير آمريكا و كره جنوبي شكست بخورند، عواقب بدي در انتظارشان است. گزارش‌هايي دريافت شده مبني بر اين كه ورزشكاران بازنده مستقيما به اردوگاه‌هاي كار اجباري فرستاده مي‌شوند. البته اين گزارش‌ها توسط منابع مستقل تاييد نشده‌اند، اما به گفته كيم يو هان پس از رقابت‌هايي نظير المپيك جلساتي در كره‌شمالي برگزار مي‌شود و ورزشكاران به ارزيابي عملكرد خود و ديگران مي‌پردازند.

اگر در جريان اين جلسات يكي از ورزشكاران به عدم وفاداري به رهبر متهم شود، از ادامه فعاليت ورزشي او جلوگيري و به اردوگاه كار اجباري فرستاده مي‌شود