لیبی در اوایل 2011 با اعتراضات و مخالفت های مردمی روبه رو شد. همزمان شمار زیادی از مقامات ارشد با جدا شدن از دولت ، به مخالفان پیوستند. مخالفان سپس توانستند با حمایت نظامی ناتو ، حکومت قذافی را سرنگون کنند.

برلسکونی در مصاحبه با خبرگزاری آکی ایتالیا افزود: آنچه که در لیبی روی داد بهار عربی یا انقلاب مردمی نبود. قذافی در میان مردم لیبی محبوب بود. ملت لیبی آزادی نداشت اما نان و مسکن مجانی بود.

وی افزود: آنچه که در لیببی روی داد براساس تصمیمات دولت فرانسه برای رفتن به این کشور و دخالت کردن در یک درگیری داخلی بود که آن را در مقابل جامعه بین الملل در چارچوب یک انقلاب عرضه کردند.

برلسکونی ادامه داد: نیکولا سارکوزی رئیس جمهور وقت فرانسه به من حسودی می کرد. او به لیبی رفته بود و تابلو عکس های بزرگ 30 در 15 متری از در آغوش گرفتن من و قذافی را دیده بود. سارکوزی در بازگشت از لیبی به هوادارانش گفته بود برلسکونی و ایتالیا همه نفت و گاز لیبی را غارت کردند.

وی افزود: سارکوزی سپس قبل از صدور قطعنامه (شورای امنیت) با هواپیماهای فرانسوی به لیبی حمله کرد و نیروهای نظامی اعزامی قذافی به بنغازی را بمباران کرد.

بنغازی مرکز استقرار مخالفان قذافی بود. در صورت عدم دخالت نیروهای ناتو، قذافی می توانست با تصرف شهر بنغازی، مخالفان را سرکوب کند.

نخست وزیر سابق لیبی ادامه داد: هم اکنون مشاهده می کنیم که در لیبی چه اتفاقی روی می دهد. همه در این باره نگرانی دارند