هر چند احمدی نژاد ، همواره حاشیه ساز بوده و بسیار شده که با یک جمله ، جریانی را در کشور ساخته که نهایتاً معلوم شده است که اساساً بنیاد و بنیانی ندارد ، ولی همان طور که ذکر شد ، خط تولید حاشیه و جنجال در ماه های اخیر فعال تر شده و با شیب تندی نیز رو به صعود است.

علت این امر دو نکته بسیار مهم و راهبردی است:

1 - ماه های آخر هر دولت ، ماه های ارائه کارنامه از سوی دولتمردان و ارزیابی آن از سوی کارشناسان ، جریان های سیاسی و عموم مردم است.

احمدی نژاد نیک می داند که کارنامه مقبولی در طول 8 سال ریاست جمهوری اش بر جای نگذاشته است. از مفاسد اقتصادی بی نظیر گرفته تا اختصاص دادن عنوان قانون شکن ترین دولت جمهوری اسلامی به خود و از کاهش بی سابقه ارزش پول ملی و قدرت خرید مردم تا گسترش شگفت انگیز انواع بیماری ها در دوران او و صدها عنوان ریز و درشت دیگر ، جایی برای دفاع از دوران 84 تا 92 باقی نمی گذارد.

البته ، این بدان معنا نیست که دولت های نهم و دهم ، خالی از نقطه قوت بوده اند ؛ قطعاً در این دوران ،خدماتی نیز صورت گرفته است اما جمع مثبتات و منفی ها، نمره قابل اعتنایی به دو دولت تحت مدیریت محمود احمدی نژاد نمی دهد. (البته ممکن است افرادی، نظری غیر از این داشته باشند که قطعاً نظرشان محترم است.)

طبیعتاً در یک فضای متعارف و خالی از حاشیه، چنین کارنامه ای مورد نقد و بررسی قرار می گیرد که قطعاً باب میل احمدی نژاد و تیمش نیست. لذا حاشیه سازی ها، بهترین روش برای دور ساختن فضای گفتمانی جامعه از نقد عملکرد دولت احمدی نژاد در پایان راه است.
 برای احمدی نژاد ، بسیار مطلوب تر است که به جای آن که او را به خاطر افزایش نرخ بیکاری و تورم در کشور مورد انتقاد قرار دهند ، درباره انتصاب مرتضوی و رجعت چاوز صحبت کنند.

2 - هدف دوم از حاشیه سازی ها، معطوف به انتخابات است. احمدی نژاد به خوبی می داند که در سالیان اخیر ، انتخابات ریاست جمهوری نه بر مبنای آرای "ایجاب"ی ، که حول محور "نفی" چرخیده است. اگر مردم در سال 76 به خاتمیِ نه چندان معروف رأی می دهند، به این خاطر است که ناطق نوری رأی نیاورد و نیز رأی شان به احمدی نژاد ، نه به خاطر خود او ، که از سر مخالف خوانی با هاشمی رفسجانی است.

با دقت در حاشیه سازی های احمدی نژاد، می توان دریافت که بخش اعظم حاشیه های تولید کارگاه احمدی نژاد، معطوف به مخالفت با ادبیات رسمی جمهوری اسلامی است.

احمدی نژاد ، هوشمندانه کارهایی می کند و حرف هایی می زند که صدای انتقاد و مخالفت نهادها و شخصیت های رسمی و غیررسمی حکومت را علیه خود بلند کند و بدین ترتیب ، خود را از موضع حکومتی ، به موضع اپوزیسیونی تغییر مکان دهد تا در انتخابات بتواند گزینه مد نظر خود را پیش ببرد.

او دو بار توانسته از موضع اپوزیسیونی، رأی بیاورد: در سال 84 ، احمدی نژاد ، اپوزیسیون دولت خاتمی شد و رأی آورد و در سال 88 نیز ، در حالی که هاشمی کاندیدا نبود، علیه او و برخی دیگر از چهره های نظام مخالف خوانی کرد و این بار نیز می خواهد دایره اپوزیسیون بازی اش را گسترده تر کند و با بهره گیری از دو تجربه قبلی ، بازی انتخابات را باز هم ببرد. حاشیه سازی های اخیر احمدی نژاد ، بخشی از پروژه هوشمندانه او برای بردن انتخابات 24 خرداد 1392 است و جالب این که او هنوز قادر است بخش عمده ای از مخالفانش را به ارائه ادبیاتی علیه خودش ترغیب کند که مردم در قضاوت شان ، حق را به احمدی نژاد بدهند!