می‌گویند فلانی، چرا درباره‌ نمایندگان زن نمی‌نویسی؟ آن 9 نفر! می‌گویم چه بنویسم؟ همین‌قدر که می‌آیند و می‌نشینند توی مجلس خودش کلی کار است، باید برای همین آمدن از آن‌ها تشکر کرد! می‌گویند درباره‌ منفعل بودن‌شان بنویس! می‌گویم حاشا، کجا منفعل هستند، من هم اگر جای آن‌ها بودم در موافقت یا مخالفت وزیری حرف نمی‌زدم، چون زشت است هنگام حرف زدن یک خانم، نمایندگان مرد دو‌دو کنند! در این مجلس که صدا به صدا نمی‌رسد و همه توی صحن می‌چرخند، صدای زنانه برای موافقت یا مخالفت صدای خوبی نیست، این مجلس صدای مردانه می‌خواهند، مردی که فریاد بزند، نه زنی که آرام صحبت کند.

می‌گویند پس 9 نماینده‌ زن چه نقشی در جلسه‌های رأی اعتماد داشتند؟ اگر 9 نماینده‌ زن در جلسه‌های رأی اعتماد شرکت نمی‌کردند، چه اتفاقی می‌افتاد؟ می‌گویم حضورشان اتفاقا خوب است، چون آقایان رعایت می‌کنند که خانم در مجلس نشسته است و برخی از حرف‌ها را نمی‌زنند. این 9 نفر حضورشان موثر است، مثلا تا به حال هر وقت رییس‌جمهور یا یکی از وزیران پیشنهادی درباره‌ زنان و نقش زنان و حقوق زنان حرف زده، دوربین بلافاصله نمایندگان زن را نشان داده است. این دستاورد کمی است؟ اگر نمایندگان زن نبودند دوربین چه چیز را نشان می‌داد؟

این دوستان اصلا متوجه رأی نمایندگان زن نیستند، 9 رأی، رأی کمی نیست، تأثیرگذار است. برای خودش رقمی است. البته نمایندگان زن در جلسه‌های دیگر مجلس خیلی فعال هستند، یعنی از این جلسه‌ها فعال‌تر هستند و مثلا گاهی در فهرست نمایندگانی که تأخیر کرده‌اند، نام آن‌ها هم برده می‌شود و این‌طوری نیست که اصلا کاری نکنند. بله، زنان در مجلس هستند. من خودم بارها نطق پیش از دستور آن‌ها را شنیده‌ام. بارها تذکر آن‌ها را شنیده‌ام! بارها، بارها! زنان نماینده‌ «فراکسیون» هم دارند و اغلب هم با رسانه‌ها مصاحبه می‌کنند!

مثلا سخنگوی فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی گفته‌اند: «انتظار می‌رفت دولت یازدهم در مورد حضور زنان در کابینه جدیت بیشتری داشته باشد، چراکه ما، خانم‌های مدیر و لایقی داریم که توا‌نمندی آن‌ها به اثبات رسیده است.»

البته منظور ایشان توانمندی در مجلس نبوده است!

باقی بقایتان!