صدا‌‌‌وسیما در سال‌های اخیر کمتر رویکرد ملی داشته است و با مدیریتی جناحی و با تعصب سیاسی، بسیاری از مردم ایران را از داشتن رسانه‌ای ملی به معنای واقعی آن محروم کرده‌اند.

در نظر‌سنجی که تابناک درباره کارکرد ‌صدا‌‌‌وسیما در انتخابات ریاست جمهوری پیش روی انجام داد، 72 درصد مردم عملکرد صدا‌‌‌وسیما را در تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری جانبدارانه و به نفع کاندیداهای خاص دانستند و 28 درصد مردم این رسانه را در انتخابات بی طرف می‌دانند.
 
بر پایه این گزارش، باید گفت سلب اعتماد عمومی از صدا‌‌‌وسیما که ناشی از مدیریت غیر ملی و جناحی بر این رسانه است، بی هیچ‌ تردیدی به دلیل حاکمیت نگاه‌های جناحی و بخشی‌نگر بر این رسانه عریض و طویل است.

سانسور سخنان برخی کاندیداها، عدم پوشش تلویزیونی تجمعات آنان، پخش برنامه‌های گوناگون علیه برخی کاندیداها، ‌رعایت نکردن عدالت رسانه ای در بخش‌های گوناگون خبری و... از جمله عواملی است که باعث شده مردم این رسانه عریض و طویل، اما فاقد کارآمدی، را رسانه ای بی طرف در انتخابات ندانند و اتفاقا این رسانه را حامی کاندیدای خاص بدانند.

در مقابل سانسور و بی عدالتی رسانه عریض و طویل اما ناکارآمد صدا‌‌‌وسیما علیه برخی کاندیداها و از جمله محسن رضایی، مدیران این رسانه‌، امکانات رسانه‌ای را که قرار بوده رسانه مردم باشد، در اختیار دوستان و رفقای خود گذارده‌اند. دوستانی که اکنون کاندیدا هستند و اگر صدا‌‌‌وسیما بتواند با کمک بی‌دریغ به آنان، آنها را به ریاست جمهوری برساند، یقینا فردای انتخابات بی نصیب نخواهد ماند. در دولت پیشین هم کمک‌های این رسانه به یک کاندیدای خاص، با پاداش‌های مناسب، جبران شد.

هم‌اکنون پرسش ‌این است که از دست دادن اعتماد عمومی به چنین پاداش‌هایی می‌ارزد که مدیران این رسانه، اعتماد عمومی را با آن معامله می‌کنند؟ آنچه در واقع عالم اتفاق افتاده و می‌افتد این که از نظر برخی مدیران رسانه عریض و طویل صدا و سیما، این معامله، معامله‌ای درخور است؛ اما برای آینده انقلاب اسلامی چه‌؟ آیا برای دلسوزان انقلاب اسلامی هم معامله اعتماد عمومی مردم، با پاداشی چندین ماهه و چندین ساله می‌ارزد؟

آیا سرنوشت اعتماد عمومی را که بزرگترین سرمایه معنوی و پایه مشروعیت و مقبولیت نظام است، ‌می‌توان در دستان چند نفر که آن را با منافع شخصی معامله می‌کنند، سپرد؟

فرض کنید کاندیدای مورد حمایت صدا‌‌‌وسیما، پیروز انتخابات شد، آیا انقلاب و اعتماد عموم مردم هم به پایان می‌رسد؟ آیا این رسانه دیگر به اعتماد عمومی نیاز ندارد؟ چرا این رسانه نمی‌خواهد از حوادث سال 88 عبرت بگیرد؟

بعد التحریر: مستند دوم محسن رضایی از تلویزیون پخش نشد و مجری برنامه گفت به درخواست ستاد دکتر رضایی مستند اول (البته با سانسور) دوباره پخش خواهد شد! یاللعجب‌!‌ به که باید گفت؟!‌

نظر‌سنجی زیر فقط بیست و چهار ساعت ‌روی سایت تابناک قرار گرفته است.

به سونی کارت بیست امتیاز گوگلی دهید :